Kjo do të thotë se ju mund të ndikoni në zhvillimin e përshtatshëm të fëmijës tuaj, të siguroni mirërritjen shoqërore, fizike e të nxisni aftësitë njohëse të tij. Vitet e para lenë gjurmë të përjetshme.
Për vite me radhë besohej se truri i fëmijës është një përsëritje e asaj çfarë ka trashëguar nga prindërit. Për shembull, nëqoftëse mamaja është një artiste, atëhere edhe fëmija ka të njëjtat prirje si dhe nëna e kështu ka mundësi më të madhe për t`u bërë edhe ai artist.
Por studimet e tashme kanë treguar se edhe mjedisi ka një ndikim po aq të rëndësishëm sa edhe trashëgimia gjenetike.
Së fundi, shkencëtarët kanë provuar se përvojat e fëmijës në ditët, muajt dhe vitet e para kanë ndikim shumë të madh në zhvillimin e trurit.
Sipas këtyre studimeve, për t`u zhvilluar dhe për të shprehur tërë aftësitë që ka trashëguar, fëmija ka nevojë për disa elementë thelbësorë:
• Të ndihet se është i veçantë, që e duan dhe e vlerësojnë
• Të ndihet i sigurtë
• Të njohë mjedisin ku jeton
• Ka nevojë për dikë që ta drejtojë, që t`i tregojë udhën
• Të njohë dhe provojë në ekuilibër të plotë liritë dhe kufizimet e tij. Duhet të dijë se çfarë i lejohet dhe çfarë jo.
• Duhet të qëndrojë në mjedise të larmishme ku bisedohet, lexohet, dëgjohet muzikë, luhet etj.
Shpesh ne mendojmë se fëmija nuk kupton dhe se gjithçka zhvillohet shumë thjesht, por në fakt truri i të voglit është dy herë më shumë aktiv se sa truri i një të rrituri. Studiuesit mendojnë se gjithçka duhet të përqëndrohet në 3 vitet e para të jetës. Kjo periudhë përcaktohet nga ata si periudhë kritike. Gjatë kësaj periudhe truri i fëmijës ka aftësi maksimale për të nxënë, për të mësuar. Por jo vetëm kaq. Pikërisht në këtë periudhë vendosen bazat e të menduarit, e të përgjigjurit dhe e të zgjidhurit të problemeve. Për shembull, keni vënë re se sa e lehtë është për një fëmijë që të kapë fjalë nga një gjuhë e huaj dhe sa e vështirë është e njëjta gjë për një të rritur.