Është e provuar që për fëmijët, qëndrimi në natyrë është po aq i rëndësishëm sa edhe ushqimi dhe fjetja. Për këtë, vogëlushët që të vegjël duhet dërguar në natyrë. Kur të jetë forcuar pak foshnja dhe kur të jetë e mësuar me daljet jashtë për të shëtitur, mund ta dërgoni në natyrë.
Do ti pëlqejë ndryshimi ambientit, do të kënaqet me gjelbërimin, me cicërrimen e zogjve dhe ajrin e pastër, dhe me gjasë pjesën tjetër të ditës do të flejë. Poashtu, qëndrimi në natyrë është i dobishëm edhe për foshnjet që tek kanë filluar të ecin që të mund të ju forcohen muskujt e këmbëve.