Lidhja mes nënës dhe fëmijës është e natyrshme dhe e fortë. Ajo nëna, ajo që bart fëmijën në trupin e saj për nëntë muaj apo më shumë, vuan nga të gjitha problemet e shtatzënisë, bart dhimbjen e punës në kohën e lindjes së fëmijës, më pas kujdeset për fëmijën duke sakrifikuar komoditetin e saj. Ajo duhet të jetë e zgjuar kur fëmija zgjohet, duhet ta ushqejë fëmijën në intervale të rregullta dhe të kujdeset për të gjitha nevojat e tij/saj. Pas gjithë kësaj dhe shumë më tepër, lidhja ndërmjet nënës dhe fëmijës së saj është e natyrshme.
Babai gjithashtu bën shumë për fëmijët. Ai fiton të holla shumë të nevojshme për të jetuar të lumtur dhe rehatshëm. Ai i bën të gjitha punën jashtë, blen dhe sjell gjërat e nevojshme për shtëpi dhe kuzhinë gjatë izolimit te nënës edhe gjithashtu kur fëmija është shumë i vogël, por ndihma e dhënë prej tij është konsideruar sekondare. Kjo gjithashtu rezulton në krijimin e marrëdhënieve më pak të detyrueshme në mes të babait dhe fëmijës.
Për të krijuar afërsi me fëmijën, është e nevojshme që babai të përpiqet të shpenzojë më shumë kohë me fëmijën, sa më shume të jetë e mundur, dhe të bëjë punën e saj së bashku me nënën. Për të rritur dashurine, është e domosdoshme që fëmija të vendoset në prehër të babait edhe pas lindjes. Kur nëna dhe fëmija janë në spital, babai duhet të përpiqet të kalojë kohë atje, duke ndihmuar edhe në nevojat më të vogla të fëmijës.
Megjithëse fëmija është duke u ushqyer me gji, babai mund të marrë detyrën për t'u kujdesur për nevojat e nënës dhe të fëmijës. Ai mund të ndërrojë panolinat dhe rrobet. Ai mund të marrë përgjegjësinë e larjes së bebit. Për këtë, ai mund të marrë ndihmën e infermieres dhe të mësojë si e bën nëna këtë edhe kur ajo mban një fëmijë për herë të parë. Kur fëmija rritet ai mund të bëjë ushqim për të.
Kur të kthehet në shtëpi nga puna, babai duhet të ulet me fëmijën për të folur me të. Edhe pse fëmija mund të mos jetë i rritur në moshë për të biseduar, ai/ajo mund të kuptojnë që babai i tij/saj edhe duke biseduar me të. Ai mund të tregojë ndonjë histori ose të këndoj një këngë apo të luajë një lojë për ta bërë të lumtur dhe të qeshur fëmijën. Kur të rritet fëmija mund të shkojnë jashtë për një shëtitje dhe të luajnë ndonjë lojë me top së bashku në ndonjë park.
Kur fëmija fillon të shkojë në shkollë, ai mund ta vizitojë atje, ndërkohë që është rrugës për në zyrë. Është thelbësore që ai të interesohet në studimet e tij/saj. Ai mund t`i mësojë atij ndonjë mësim gjatë kohës se tepërt poashtu të shkojë në mbledhje të prindërve, të takojë mësuesin dhe prindërit tjerë. Marrja e familjes për një shëtitje, ndihmon shumë në lidhjet familjare. Një familje e thurur nga afër, është një familje e lumtur.
